I used to love night best 2

Forgive me but the following has to be written in Greek.

Ο τίτλος του προηγούμενου post προέκυψε μετά τη συγγραφή του κειμένου. Αρχίζοντας να αγαπώ τα πρωινά της Βαϊμάρης, συνειδητοποίησα (για άλλη μια φορά) ότι πραγματικά λάτρεψα τις νύχτες της Θεσσαλονίκης.

Σούρουπο, τα φώτα της πόλης σιγά σιγά ανάβουν. Περπατώ στην παραλία με κατεύθυνση το παλιό λιμάνι. Στα χέρια μια παλιά ημιαυτόματη Nikon και τρίποδο δανεικό. Φυσά ένα ελαφρύ αεράκι, που φέρνει μυρωδιά από λουκουμάδες και καψαλισμένο καλαμπόκι. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι κάθονται στο τσιμεντένιο βάθρο, μαύρες σιλουέτες κόντρα στο φως που χάνεται. ΚΛΙΚ. Νύχτα, ο Λευκός Πύργος φωτισμένος. Χασομεράω γιατί έφτασα νωρίτερα στο ραντεβού και περιμένω. Δεν πρέπει ποτέ να φτάνεις νωρίτερα, ειδικά στο πρώτο ραντεβού. ΚΛΙΚ. Σκοτεινός θάλαμος, απόγευμα. 23 δοκιμαστικά και 4 ώρες μετά, έχω βρει επιτυχώς τον κόκκο, ο ουρανός έχει επιτέλους βγει σωστά, το ζευγάρι μου είναι μια μαύρη σιλουέτα, αλλά χάσαμε το βάθρο στο κροπάρισμα. Την επόμενη φορά ίσως τα καταφέρω καλύτερα. ΚΛΙΚ. Ώρα 4 το πρωί, κάνει κρύο, αλλά δε με νοιάζει. Ένα χέρι κρατάει το δικό μου. Φεγγάρι δεν έχει απόψε. ΚΛΙΚ. Αργά το βράδυ, στο Καπάνι, η Β. και ο Σ. χορεύουν υπό το άγρυπνο βλέμμα 4 ψηφιακών SLR. ΚΛΙΚ. 1 τη νύχτα μετά την πρόβα, περπατώ με Κ. και Σ. προς τον Αύγουστο, περνώντας τα εμπόδια που στήνουν τα έργα του μετρό και αγνοώντας την κούραση. Η φωτογράφηση κρατά 1,5 ώρα, μας κερνάνε σφηνάκια και κλείνουν το μαγαζί. Περπατώ προς το σπίτι με 2 φωτογραφικές μηχανές κι ένα τρίποδο. ΚΛΙΚ. Βράδυ, αργά, περπατάμε στην Εγνατία, με μυρωδιά ρακής στην ανάσα. ΚΛΙΚ. Σχεδόν πρωί, περιμένω ταξί, αλλά δε θέλω να πω καληνύχτα. Αμοιβαίο. ΚΛΙΚ. Αργά, περιοχή ΦΙΞ, (δεν) πηγαίνουμε στη συναυλία. ΚΛΙΚ. Νωρίς το πρωί, ακριβώς την ώρα που ανοίγει ο Λευκός Πύργος, ανεβαίνουμε τα πέτρινα σκαλιά και χαζεύουμε την πόλη να ξυπνάει αφ’ υψηλού. ΚΛΙΚ. Βόλτα με τ’ αμάξι μετά τη βραδιά Τσανακλίδου-Φριντζήλα. Καμιά μας δε θέλει να πάει σπίτι. Βολτάρουμε κι αναρωτιόμαστε γιατί ο 1055 παίζει Κατσιμιχαίους. ΚΛΙΚ. Βράδυ αργά, Συγγρού, Δέντρο που Έδινε, ρετσίνα και καλή παρέα. ΚΛΙΚ. Βράδυ, Ναυαρίνου, πάλι έφτασα νωρίς. Σίγουρα δεν πρέπει ποτέ να φτάνεις νωρίτερα, ειδικά στο τελευταίο ραντεβού. ΚΛΙΚ. Από 2 χωριά, πάλι βράδυ, κρασάκι και εξομολογήσεις. ΚΛΙΚ. ΚΛΙΚ. ΚΛΙΚ…


Νύχτες στην πόλη ανοιξιάτικες – και όχι μόνο – με μαγεύουν. Κι αν δε μπορώ να θυμηθώ τις ίδιες μου τις λέξεις, κι αν έχασα αρκετές μνήμες, αυτές τις νύχτες τις νιώθω δικές μου, μοναδικές. I used to love night best… αλλά αξίζει να φτιάχνω όμορφες τις μέρες μου.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις δεν είναι καθόλου συμπτωματική.